Nasreddin Hoca'nın Hayatı

MnyTirith: ● Admin ●; Doğum tarihi : 20/06/90

Post n°1

Nasreddin Hoca'nın Hayatı

tarafından MnyTirith C.tesi Mart 06, 2010 2:51 pm

Nasreddin Hoca (1208-1284)

Türk halk bilgesi. Halk dilinde, duygu ve inceliği içeren, gülmece
türünün öncüsü olmuştur.
[size=9]Sivrihisar'ın
Hortu yöresinde doğdu, Akşehir'de öldü. Babası Hortu köyü imamı
Abdullah Efendi, annesi aynı köyden Sıdıka Hatun'dur. Önce Sivrihisar'da
medrese öğrenimi gördü, babasının ölümü üzerine Hortu'ya dönerek köy
imamı oldu. 1237'de Akşehir'e yerleşerek, Seyyid Mahmud Hayrani ve
Seyyid Hacı İbrahim'in derslerini dinledi, İslam diniyle ilgili
çalışmalarını sürdürdü. Bir söylentiye göre medresede ders okuttu,
kadılık görevinde bulundu. Bu görevlerinden dolayı kendisine Nasuriddin
Hâce adı verilmiş, sonradan bu ad Nasreddin Hoca biçimini almıştır. Onun
yaşamıyla ilgili bilgiler, halkın kendisine olan aşırı sevgisi
yüzünden, söylentilerle karışmış, yer yer olağanüstü nitelikler
kazanmıştır. Bu söylentiler arasında, onun Selçuklu sultanlarıyla
tanıştığı, Mevlânâ Celâleddin ile yakınlık kurduğu, kendisinden en az
yetmiş yıl sonra yaşayan Timur'la konuştuğu, birkaç yerde birden
göründüğü bile vardır.

__________________

En son TanriLar_OkuLu tarafından Çarş. Nis. 21, 2010 1:35 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 2 kere değiştirildi

MnyTirith

MnyTirith: ● Admin ●; Doğum tarihi : 20/06/90

Post n°2

Geri: Nasreddin Hoca'nın Hayatı

tarafından MnyTirith C.tesi Mart 06, 2010 2:51 pm

Nasreddin Hoca'nın
değeri, yaşadığı olaylarla değil, gerek kendisinin, gerek halkın onun
ağzından söylediği gülmecelerdeki anlam, yergi ve alay öğelerinin
inceliğiyle ölçülür. Onun olduğu ileri sürülen gülmecelerin
incelenmesinden, bunlarda geçen sözcüklerin açıklanışından anlaşıldığına
göre o, belli bir dönemin değil Anadolu halkının yaşama biçimini,
güldürü öğesini, alay ve eğlenme türünü, övgü ve yergi becerisini dile
getirmiştir. Onunla ilgili gülmeceleri oluşturan öğelerin odağı sevgi,
yergi, övgü, alaya alma. Gülünç duruma düşürme, kendi kendiyle çelişkiye
sürükleme, Şeriat'ın katılıkları karşısında çok ince ve iğneli bir
söyleyişle yumuşaklığı yeğlemedir. O, bunları söylerken bilgin,
bilgisiz, açıkgöz, uysal, vurdumduymaz, utangaç, atak, şaşkın, kurnaz,
korkak, atılgan gibi çelişik niteliklere bürünür. Özellikle
karşısındakinin durumuyla çelişki içinde bulunma, gülmecelerinin egemen
öğesidir. Bu öğeler Anadolu insanının, belli olaylar karşısındaki
tutumun yansıtan, düşünce ürünlerini oluşturur. Nasreddin Hoca, halkın
duygularını yansıtan, bir gülmece odağı olarak ortaya çıkarılır. Söyletilen
kişi, söyletenin ağzını kullanır, böylece halk Nasreddin Hoca'nın
diliyle kendi sesini duyurur.

__________________

MnyTirith

MnyTirith: ● Admin ●; Doğum tarihi : 20/06/90

Post n°3

Geri: Nasreddin Hoca'nın Hayatı

tarafından MnyTirith C.tesi Mart 06, 2010 2:51 pm

Nasreddin Hoca, bütün gülmecelerinde, soyut
bir varlık olarak değil, yaşanmış, yaşanan bir olayla, bir olguyla
bağlantılı bir biçimde ortaya çıkar. Olay karşısında duyulan tepkiyi ya
da onayı gülmece türlerinden biriyle dile getirir. Tanık olduğu olaylar,
genellikle, halk arasında geçer. Hoca soyluların, yüksek saray
çevresinde bulunanların aralarına ya çok seyrek girer ya da hiç girmez.
Sözgelişi onun tanıştığı söylenen Selçuklu sultanlarıyla ilgili
gülmecesi yoktur. Timur'la ilgili "hamam, Timur ve peştemal" gülmecesi
de, Timur'dan çok önce yaşadığı için, sonradan üretilmiştir. Halk
beğenisi Hoca'yı Timur gibi çevresine korku salan bir imparatorun
karşısına hamamda çıkarak, "kızım sana söylüyorum, gelinim sen işit"
türünden bir yergi yaratmıştır. Burada
yerilen, dolaylı olarak, kendi toplumun, halkın üstünde gören saray
insanlarıdır.
Nasreddin
Hoca gülmecelerinde dile gelen, onun kişiliğinde, halkın duygularını
yansıtan başka bir özellik de eşeğin yeridir. Hoca eşeğinden ayrı
düşünülemez, onun taşıtı, bineği olan eşek gerçekte bir yergi ve alay
öğesidir. Anadolu insanının yarattığı gülmece ürünlerinde atın yeri
yoktur denilebilir. Eşek, acıya, sıkıntıya, dayağa, açlığa katlanışın en
yaygın simgesidir. Soyluların, sarayların çevresinde üretilmiş
gülmecelerde eşek bulunmaz, oysa at geniş bir yer tutar. Bu konuda,
başka bir çelişki sergilenir, gülmecede güldürücü öğe ile yerici öğe
yanyana getirilir. Bunun örneği de kendisinden eşeği isteyen köylüye,
"eşek evde yok" deyince ahırda onun anırmasını duyan köylünün "işte eşek
ahırda" diye diretmesi karşısında, Hocanın "eşeğin sözüne mi
inanacaksın benimkine mi" demesidir.

__________________